තනි තරුව

Posted in Labels: , |   Sunday, July 24, 2011


පැතුම් මිලින කර මා හැර ගිය නුඹ
යළි කවදා මා හමුවන්නේ
සංසාරේ තව එක දවසක් හෝ
හමුවී මා සිත සනසන්නේ

කඳුළු ගීත මා අද ගොතනා
ඔබ වෙනුවෙන් මේ ලියැවෙන්නේ
එන්න එක වරක් මා හමුවට ඔබ
ඔබ නැතිවනෙ සිත ලතැවෙන්නේ

තනි තරුවක් මා ඈත අහසෙ අද
සුසුම් හෙළා ඉකිබිඳින හොරෙන්
සඳට මුළු හිතින් පෙම්කළ වරදට
ලොවම එරෙහි වී මටම ඉතින්


මුතු පබා
2007
Read Users' Comments (5)

කඳුළු බිංඳුව

Posted in Labels: , |   Saturday, July 23, 2011

වැටෙන්නට වෙර දරන
පිණි කඳුළු කැටයකට
පෙම් කරමි මම අදින
කවර දා නොසිතූ විලස


මුතු පබා
2005.12.06
Read Users' Comments (3)

නුඹයි මගෙ ජීවිතේ

Posted in Labels: , |   Friday, July 22, 2011


මල්මාලි මගෙ පුංචි
නුඹට මම ආදරෙන්
නෙලුවානෙ මල් මිටක්
දොවාලා සෙනෙහසින්
මල් මදිය පවසන්න
මගෙ සිතේ ආදරේ
දන්නවාද රත්තරං
නුඹයි මගෙ ජීවිතේ


මුතු පබා
2006.07.22
Read Users' Comments (6)

මිලින සිත

Posted in Labels: , |   Saturday, July 16, 2011


(සන්නස.පහන්වැට - 2008.පෙබරවාරි කලාපය)
Read Users' Comments (3)

නොඉවසිල්ල

Posted in Labels: , |   Sunday, July 10, 2011


කෑලි කැපිය හැකි තරම්
කට්ට කළුවරේ
බංකර නිවහනට වී
සිටිමි මම සෝදිසියෙන්....
විටෙකින් ඇසෙයි පා හඬක්
සතුරෙක් ද, මිතුරෙක් ද?
නොදනිමි....
ගිනි අවිය තව තවත්
ඉබේ දෑතට හිරවෙද්දි
සීතල පස් ගෝනි අතරින්
දෙනෙත පා කරවමි කළුවරට
නැත....
කිසිත් නැත කිසිවෙක් නැත
සෙබල මිතුරන්ගේ
හුස්ම පොදක ජීවය දකින්න....
හිරුදේවි නැගෙනකල්
ජනිත වෙන නොඉවසිල්ල මිස
බයක් නම් අහලකවත් නැත


මුතු පබා
2007.03.10

(ලංකාවිත්ති - 2008.ඔක්තෝබර් කලාපය)
Read Users' Comments (5)

සිහින සිත්තම

Posted in Labels: , |   Friday, July 01, 2011





















අමාවක රැයක් නොවුණද සඳළිය බිඳක්වත් නොතිබූ තදඳුරු රැයකි එය. තරුපති සැඟවුණද ගගනත ඟගුල සරසන්න, තාරකා කුමුදු නම් අඩුවක් නොමැතිවම විකසිත වී තිබුණි. නමුත් හිත මිතුරු සඳ නැති දුක දනවන්නටදෝ අහස් ඟංගාව, සිහින් මල්වැස්සකින් සිය දුක කියන්නට අමතක නොකළේය.

විසල් විලකට යාබදව යායට වැවී තිබූ උණගස් වලින් ගහන පරිසරයේ, හුදෙකලා සක්මනක නියැලී සිටි ඔහුගේ හිත සහ මනස, අහිමි කිරිලියකගේ මතක රුවින් සහ හඞින් පෑරී තිබුණි. ආවර්ජනාව සිතට මනසට පමණක් නොව කයට ද වෙහෙසක් ගෙන ආ පසු ඔහු පොළොවට බර දී වාඩිවුණි. එසේ ඔහු හෝරා කිහිපයක්ම ගතකරන්නට ඇත.

තමන්ට අහිමි වූ ඒ කිරිල්ලිය කවුද, කින්ද මන්ද යන්න වාගේම, ඇය ඔහුට අහිමි වූයේ කෙසේද යන්නත් ඔහුට තවමත් අපහැදිලිය. පැහැදිලි එකම දේ පස් හෝ සය වසරක් පුරාවටම කිරිල්ලිය සිහින් අත්තටු රාවයකින් තම සිත හා මනස, අවදියෙන් තැබූ බව පමණෙකි. ඒ කාලය පුරාවටම ජනිත සෑම රාත‍්‍රියකදීම ඔහු, ඇය ගැන සිතුවේය. නොකඩවා නොනවත්වා සිතුවේය. අදටත් සිතන්නේය.

හිරිපොද වැස්ස නිසාත් සුළඟට හාදව උණගස් වයන උස් හඞ රාවය නිසාත් අන් හඬක් නොඇසෙන තරම් වුවද, කවුරුන් හෝ උණගස් පිටුපසින් තමන් පසු කර ගමන් කරනවා ඔහුට ඇසුණි. හඬ පැමිණි දෙසට දෙනෙත යැවූ ඔහු ලා තරු එළිය මැදින් දුටූයේ, මිහිදුම් සළුවකින් මැසුවා සේ අයස්කාන්ත ගවුමකින් සැරසුණු, දිගු වරලස විදාහල තරුණියකි.

ඔහු පසුකර මදක් දුර ගිය ඇය ගසකට පිට දී නතර වුණි. පිණි කඳුළෙන් බොඳ වූ ඇගේ නෙතු පියුම්, පොද වැස්සෙන් නැහැවුණු සුදු සහ රෝස, ඕළු නෙළුම් පොහොට්ටු ද, හරිතදම් නිල්මහනෙල් පෙහොට්ටු වලින් ද පිරී තිබූ විලට උඩින් පෙනෙනා, නිළඹරේ සිර වී තිබුණි. අහසේ උල්පතකින් මතුවෙන උල්කාශ්ම රැසක් කොහේදෝ ඈතකට කඩා වැටෙයි. සිත කඩා වැටුණා සේ ඇය ඒ දෙස බලාගෙන බොහෝ දුර කල්පනා ලොවකය.

හඬ නොනැගෙන සේ ප‍්‍රවේසමට ඈට පිටුපසින් ඇය ළඟට සේන්දු වුණ ඔහු.... "උල්කාපාතයක් අල්ලන්නද බලන් ඉන්නේ.. ?" යි, ඇසුවේය.

මුළු ජීවිත කාලය පුරාවටම දැන උන් ආදරණීය කට හඬක් සිය සවන්පත් සිප ගත්තා සේ ඇය, ඉමහත් පුදුමයෙන් පිටුපස හැරී බැලුවාය. දෙනෙතට දෙනෙත හමුවූ ඒ ඉසිඹුවේ එකදු වදනක්වත් මුවින් මුවට හුවමාරු නොවීය. දිලිසෙන ඇගේ තරුනෙත් පතුලටම කිමිදුන ඔහුට දැනුණේ, කල්ප කාලයක් ඒ නිමේශය විඳගන්නට තමන් පෙරුම් පිරූ බවකි. උණගස් වාදනය ඔවුන්ට නෑසිණි. ඔහුගේ සිප වැළඳ ගැනීම් හමුවේ නිහඬ නොවූ ඇය ද, තරයේ ඔහුව බදා වැළඳ ගෙන ඒ පපුතුරට තුරුල් වූයේ, එහි ජීවත් වන එකම ආත්මය තමන් විතරක්මදැයි සොයන්නාක් මෙනි. මල්වැස්සේ දුඃඛීත සිහින් රාවය ඔවුන්ට ඇසුණේ ආශිර්වාදයේ ගීතිකාවක් ලෙසටය.


මුතු පබා
2011.04.18

කතන්දරය බූන්දිය හරහා කියවන්නට: සිහින සිත්තම
Read Users' Comments (2)
Subscribe to: Posts (Atom)