දෙහදක රිද්මය

Posted in Labels: , |   Friday, May 21, 2010


නිමිත්ත : නොහඬන් සූරියකාන්තා ආදර අන්ඳරයේ කමලාදේවි, ඇගේ පෙම්වතා ක්ලෝඩ් සමග පලායන්නට පැමිණි අවස්තාව....


ඇස් වලින් පමණක්
දොඩන්නට අවසරය ඇති
ආදරය විතරක්ම ගෙන
ඉතින් අපි පලායමු
අපේ කැදැල්ලට
ගම්මුන්ට හොරෙන්

මා කුසේ නිදියනා
නුඹේ ලේ කැටියා ගෙන
කොහේ හෝ ඈතකට
දැන් ඉතින් මාව ගිනියන්න
කාටවත් කවමදාවත්
අපිව හොයාගත නොහැකි
දුරම දුර ඈතකට
හිරුද ඇහැරෙන්නට පෙරව

සුළඟේ තාලයට නැලවෙන
නේක මල් මිසක
කුරුළු කිරිලියන්ගේ
විහඟ ගී මිසක
නපුරු වූ අන් කිසිත් නැති
අපිටම වෙන්වූ අපේම දේශයකට
පලායමු දැන් හනික
නපුරු වූ ගම් දනව්වෙන් පිටව

ගලායන අප සොඳුරු පේ‍්‍රමයේ
ආදරණීය හද රිද්මයට,
නිදහසේ කන් දෙන්න
සෙනෙහසින් උතුරා යන
අප පේ‍්‍රම අන්ඳරය
ආදරෙන් බෙදාගන්නට
නූපන් දියණියද සමග
පැමිණි මා රැගෙන
දැන් ඉතින් පිටවෙන්න

මං ඔබට ආදරෙයි ක්ලෝඩ්....
අදින් පසු මගේ මුළු විජිතයම
ඔබට බාරයි....


මුතු පබා
2007
Read Users' Comments (4)

හිමි හිමින් නුඹ

Posted in Labels: , |   Friday, May 14, 2010


වෙන්ව යනයුරු මගෙන් දුරට නුඹ
හිමි හිමින් දැනුණා
ජීවිතේ රස මීදුමක් සේ දිගන්තෙට ඇදුණා

නෙතග තනියට කඳුළු පොකුරක්
හැම ඉසිඹුවක රැඳුණා
සෝ සුසුම් වැල් සිහින් සර නැගුවා
සිහින සිතුවිලි දෑස අබියස ඇඳී මියැදී ගියා

හදබිතු පාරා උපන් වියෝ ගී
අතැඟිලි සසලව ගොනුවෙනවා
පහන් එළිය මගෙ දුරෑත බැබලෙනවා
සහන් එළියෙන් කව්දෝ සැනසෙනවා

හිමි හිමින් නුඹ මගෙන් ඈතට ඇදුණා
ජීවිතේ රස මීදුමක් සේ දිගන්තෙට ඇදුණා


මුතු පබා
2008.12.14
Read Users' Comments (3)

ගිම්හානයේ දවස්

Posted in Labels: , |   Thursday, May 06, 2010
අඩක් ඇර තිබූ කවුළුවෙන් හිරු රැස් පෙරී අවුත් නිදි බර මා දෙනෙත අභියස දිලිසෙන්නට වූ නිසා, අතපය ගසා දමා ඇඳෙන් බහින්නට මම දැඟලුවෙමි.

ඇඳෙන් නැගිට ඇඟ මැලි කඩද්දී, ඇට කටු කැඩෙන සද්දයක් මතු වූ නිසා මගේ ඇඟ කිළිපොළා යන්නට විය. සිරුරේ සමබරතාවය රැක ගන්නට අසමත් වූ මම, ඇඳ අද්දර තිබූ රතු පැහැ පුටුවේ ඇලවුණෙමි. දමා තිබූ ගුවන්විදුලියෙන් කාළගුණ වාර්තාව කියවමින් සිටි නිවේදකයාගේ උද්යෝගිමත් කටහඬින් මුළු කාමරයම පිරුණේය. මුළු දවසම පැහැපත් බවින් යුක්ත වෙන අතර, අහස ද පැහැදිලිව පවතින බව ඔහු කීවේය. ගෙවුණු මුළු රැය පුරාම මා දිගු නින්දක පසු වූවත්, ගුවන්විදුලිය දමා තිබූ නිසා සිහිනයක් එක දිගට දැකීම අසීරු කරුණක් විය. මොහොතකට මට මරණයේ දර්ශණයක් පෙනුණේය.

මරණයේ අදිසි හස්තය කෙමෙන් කෙමෙන් මගේ ගෙල වටා ළං වූ නිසා, මට මහත් පිළිකුළක් දැනුණි. මගේ උදරය දඟලන්නට විය. පියවි ස්වභාවයට එන්න තැත් දරමින්, මගේ පුංචි කාමරයේ අනෙක් පස තිබූ මුව සෝදන බේසම ළඟට ගියෙමි. බාගෙට පිරී තිබූ වතුර වීදුරුවක් ඉක්මණින් අතට ගත් මම, අසීරුවෙන් එය බිව්වෙමි. ඉන්පසු මගේ මනස සංසුන් කරගැනීමට හිස දියේ ගිල්වන්නට පෙර, වතුර සීතල කරගැනීම සඳහා ජල කරාමය ඇර තැබුවෙමි. මෘදු සුළඟක් හමායන අතර, දවසේ වැඩි හරියක් මුහුද නිශ්චලව පවතින බව නිවේදකයා පවසනවා මට ඇසුණි.

පහළ වීථීයෙන් ඇසෙන කෝච්චි සහ රථවාහන වල ගොරහැඩි ශබ්ද අතරින්, පිටත තුරුහිස් වල ලැග උන් කුරුලු කොබෙයියන් ගීත ගයන නද ඇසෙන්නට විය. මිනිස්සු වැඩට යනවා! මට සැණෙකින් සිතුණි. ඒ සිතුවිල්ලත් සමග අලුත් දවසක සිතුවිලි මනසට ගලා එන්නට විය. විවිධාකාර අතුරු අන්තරා සැඟවී සිට පහර දිය හැකි දවසක්. පාර තොටේ මිනිසුන් එකිනෙකා නොහඳුනන බැවින්, එහි දී සිදුවෙන එවැනි විපත්ති පිළිබඳ කිසිවෙක් සැලකිලිමත් නොවෙති. නමුත් වීථී පුරා පවතින නන්නාඳුනන නිහඬතාවය බිඳිය හැක්කේ ද විපතකටම පමණි.

හිසේ තෙත තිබියදී ආ මගින්ම නැවතත් ඇඳ ළඟට පැමිණි මම එහි ඉදගත්තෙමි. එවිට ඇඳෙන් ක්‍රීක් ශබ්දයක් නැගුණු අතර, ඇඳේ වූ රෝස පැහැ ඇතිරිල්ල ඉවත දමා එය හිමින් සීරුවේ බිමට වැටෙනායුරු බලා සිටියෙමි. කුරුලු කිරිලියන් ඝෝෂාකාරීව කෑ ගසමින් සිටි අතර, කාන්තාවක් ඇගේ දරුවාට අඬගසනවා මට යාන්තමින් ඇසුණි.

මම කවුළුවෙන් එළිය බැලුවෙමි. ලා නිල් අහසේ සුදු වළාකුළු සෙමෙන් පාවෙමින් තිබුණි. රතුපාට ගඩොලින් තැනූ දුම් කවුළුව සුපුරුදු පරිදි එලෙසින්ම තිබුණි. එහි ජරාවාස වූ බිත්ති ඒ අවට තිබූ අනෙකුත් ගොඩනැගිලි වලට වඩා උසින් දිස්වුණි. දුම් කවුළුව නිල් අහස්තලයට විරුද්ධව පැහැදිලිව කැපී පෙනුණු අතර, නිහඬ ස්මාරකයක් ලෙස දිස්වුණු එය අවට පරිසරයෙන් ද පහසුවෙන් වෙන්කොට හඳුනාගත හැකිවිය. ඊට එහා මිටි කඳු මුදුනේ කඳවුරක් වැනි දෙයක් පිහිටුවා ඇති අයුරු මම දුටුවෙමි. කන්දේ බටහිර දෙසින් රතු පැහැ පියසි වලින් සමන්විත සුදු පැහැ ලෑලි ගෙවල් පෙළක් තිබූ අතර, ඉන් කොටසක් පයින් ගස් වලට මුවා වී තිබුණි.

පස්වෙනි මහලේ තිබූ මගේ කාමරයේ සිට එළිය බලන විට, නගරයේ විශාල කොටසක් පෙණුනේ, එක පිට එක කතිර ගැසී අවුල් ජාලයක් ලෙස දිස්වුණු රේල්පීලි රාශියක් ද සමගිනි. එය දුම්රියපොළට කාර්යබහුල උදෑසනක් විය. කෝච්චියක් වෙනස් මගකින් යන්නට සලස්වා තිබූ අතර, දුම්රිය දෙපාර්තුමේන්තුවේ සේවකයෙක් එහි රියදුරාට මග පැහැදිලි කරමින් සිටියේය. නිල් පාට නිල උඩවැස්මක් සහ රතුපාට තොප්පියක් පැළඳ හුන් සේවකයා, ඔහු අත තිබූ කහ පාට කොඩිය දුම්රිය රියදුරාට වනමින් සිටියේය. ඔහුගේ දකුණු අතේ වූ ඝන යකඩ පොල්ල ඈතට දිස්වූයේ, ඇසිල්ලකින් පහර ගසා කවුරුන් හෝ මරා දැමිය හැකි ආයුධයක් ලෙසය. ජනේලය තුළින් මට ඔහුව දැකගත හැකි වූ අතර, ඔහුගේ චලනයන් ද අනුගමනය කළ හැකි විය. මා පදිංචිව සිටින පරණ මහල් නිවාසයේ සිට දුම්රියපොළට වූයේ ගලක් ගැසිය හැකි තරම් දුරකි. දුම් කවුළුව කිසිම දුමක් පිට කළේ නැත. එය සෙනසුරාදාවක් වූ නිසා කෝපි කම්හල වසා දමා තිබුණි. සෑම බදාදාවකම සහ සිකුරාදාවකම දුම් කවුළුවෙන් කටුක අළුපැහැ දුමක් පිටවූ අතර, ඒ සැර දුම අලසකමින් මුළු දවසම අහල පහල ගැවසෙමින් තිබිණ.

හදිසියේම කිසිම දැන්වීමකින් තොරව සියලුම දේ ඛේදවාචකයක් විය. කහපාට කොඩියක් අත දරා සිටි මිනිසා මහළු පෙනුමකින් දිස්වූ අතර ඔහුගේ මුහුණ දුකින් බරවිය. සුදු ලෑලි ගෙවල් වසා සිටි පයින් ගස් වේදනාවෙන් සහ හුදකලා බවකින් දිස්වුණි. දුම්රියපොළේ නවතා තිබූ අනෙකුත් දුම්රිය දිස්වූයේ මිනී පෙට්ටි විලසය. තදබද වී රැස්වුණු මගීන් සුළු පිරිසක් ගල් ගැසුණා සේ නිහඬව සිටගෙන සිටි අතර, ඔවුන්ව නැවත යථා තත්වයට ගෙන ඒමට උත්සහ දැරීම නිශ්ඵල ක්‍රියාවක් හෙයින්, මරණය සිදුවිය හැකි වෙනස් ආකාරයන් පිළිබඳව නිදහසේ ගැඹුරට හිතන්නට මම හිස්ව තිබූ මුළුතැන්ගෙයට පසුබා ගියෙමි.



["Nasibu Mwanukuzi"ගේ "Days Of Summer" කතාවේ පරිවර්තනය.]

පරිවර්තනය : මුතු පබා
2010
Read Users' Comments (2)

(නො)දුටු උල්කාපාතය

Posted in Labels: , |   Sunday, May 02, 2010
නුඹගැබ සිසාරා 
දිවයන දෙනෙත ට
අහස් කුසුම්
හිනැහෙයි ලෙන්ගතුව
”අදත් නැහැ”යි කියන්නට
බලාපොරොත්තු වෙන
එතරුව....

කප්පරක් ප‍්‍රාර්ථනා
සිතෙහි ගුලිකර
එකමෙක පැතුමක්
ඉටු වේවායි පතන්නට,
කොතනකින් හෝ ගගනතේ
එතරුව
මතු වේ යැයි සිතුවද....
නුඹ විලසින්ම
එයද සැඟවී
අඳුරු වලා යට....

සුළං රැල්ලකට පවා
හදවත අරණේ
පිපි නොපිපි,
කැකුළු ද මල් ද
නටුවෙන් ගිලිහෙද්දි....
සුවඳ විහිදුවමින්
විකසිත වෙන්නට
පාරමිතා පුරන,
සෙනෙහසේ ඉඳුවර
සිහිනය පමණක්ම
හදවතේ සියලුම
වැර දමා රැකගමි....
මහඹරින් මතු වී
දෙනෙත අභියස
සිත්තම් වෙනතුරා....


මුතු පබා
2009

(ලක්බිම.මංජුසාව.කවි - 2010.01.03)

Read Users' Comments (8)
Subscribe to: Posts (Atom)