අවැසිද මට
වසන්තයක්ම??
වාදනය කරන්නට
මට, මගේ නළාව....

සත්තකටම...
හැකිය මට එය
වාදනය කරන්නට
නුඹට,
අවැසි හැම විටෙම...

සිසිරයේ,
නවමු හිම කැටිති මත..
සීතලෙන් ගැහෙමින් වුව..

තෙතබරිතව
මුරුගසන් වරුසාවේ
ඇවිදිනා කල වුව..

දාහයට වියැලී
පැළුනු
තොල් අතර වුව...

දන්නවාද??

හැමදාමත් වසන්තයක්ම
නොවැ මට....
නුඹ මා සමඟ
සිටිනා තුරාවටම...

අදින් පස්සෙ ඔන්න පිස්සට කියන්න බෑලු "මට කවි ලියන්න බෑ" කියලා.. ;)

අයියෝ... මම මේ දෙවෙනි කමෙන්ට් එක ටයිප් කරන්න කලින් ඔයා කමෙන්ට් කරලා..
එහෙම බෑ...

මම කියන්න හැදුවේ, මම මට හිතෙන දේ ලිව්වා..
ඔයා දැන් ඕක, හරි විදියට කවියක් හරි, නිසදැසක් හරි කරන්න කියලයි..
හා,, දැන් ඔයා ඕක summarize කරන්නකෝ..

ඔයාගේ කවියේ, නළාව කියපු ගමන්, මට මගේ හාමෝනිකාව & ජුලියට් මතක් උනා.. මම ඒක සති 3කට කලින් පොළවේ ගැහුවා. දැන් ඒකින් පිඹින්න බෑ.. ඔය මම ලිව්වේ, සෝක ප්‍රකාශයක්, කවියක් නෙමෙයි..

පිස්සා ඔයාගෙ කවිය මේ තියෙන විදහ හොඳයි.. වෙනස් කරන්න ඕනේ නෑ :) ....