අම්මෝ අම්මිගේ වෙරළු අච්චාරුවේ රස 😌... දොලදුකක් එහෙම නම් නෙමෙයි ඔන්න. 

පුංච් සංදියේ පාන්දර පහට, පහමාරට අවදි වුන අවස්තා තිබුනා තරඟෙට වෙරළු ඇහිඳින්න යන්න. ඒ වෙලාවට කළුවර උනත්, කළුවරට ඇස් හුරුඋනාම වෙරළු උනත් ලෙහෙසියෙන්ම අඳුන ගන්න පුලුවන්... 

ඒ සුන්දර දවස්, දවසක් සැඩ සුලඟකගට අහුඋනා. වෙරළු ගහ මුලුමනින්ම පොලොවෙන් උදුරල බිම හෙළලා තම සුලඟ යන්න ගිහින් තිබ්බෙ. කොළ පාට, තැඹිලි පාට කොල වලින් සහ මලින් පිරිල ඉතිරිල තිබුන ආදරනීය වෙරළු ගස බිම පතිත වෙල තියෙනව දැක්ක මට දැනුනෙ හරියට නිකන්, හදවතෙන් කෑල්ලක් කඩන් ගියා වගේ... 🥹