නුඹගැබ සිසාරා
දිවයන දෙනෙත ට
අහස් කුසුම්
හිනැහෙයි ලෙන්ගතුව
”අදත් නැහැ”යි කියන්නට
බලාපොරොත්තු වෙන
එතරුව....
කප්පරක් ප්රාර්ථනා
සිතෙහි ගුලිකර
එකමෙක පැතුමක්
ඉටු වේවායි පතන්නට,
කොතනකින් හෝ ගගනතේ
එතරුව
මතු වේ යැයි සිතුවද....
නුඹ විලසින්ම
එයද සැඟවී
අඳුරු වලා යට....
සුළං රැල්ලකට පවා
හදවත අරණේ
පිපි නොපිපි,
කැකුළු ද මල් ද
නටුවෙන් ගිලිහෙද්දි....
සුවඳ විහිදුවමින්
විකසිත වෙන්නට
පාරමිතා පුරන,
සෙනෙහසේ ඉඳුවර
සිහිනය පමණක්ම
හදවතේ සියලුම
වැර දමා රැකගමි....
මහඹරින් මතු වී
දෙනෙත අභියස
සිත්තම් වෙනතුරා....
මුතු පබා
2009
(ලක්බිම.මංජුසාව.කවි - 2010.01.03
)