මී පැටියයි වලස් රජුයි
කැලෑවෙ මැද රවුම් කළුගලක් උඩ, පුංචිම පුංචි මී පැටියෙක් හිටගෙන ඉන්නවා. පුළුවන් තරම් අහසට ඔළුව දික්කරපු මේ පුංචි මී පැටියා "අද ඉඳන් මම තමයි රජ්ජුරුවෝ" යි, කෑ ගහල කීවා.
ටික වෙලාවකට පස්සෙ එතැනට පැන පැන ආපු හාවා ගල් ගිලල වගේ මී පැටියා දිහා බලාගෙන ඉන්න ගත්තා.
"ආයුබෝවන්ඩ, මී පැටියො. ඔයා දන්නව නේද ඔය කළු ගල රජ්ජුරුවන්ගෙ කියල? එ්ක දැනගෙනත් මොනවද ඔයා ඔතැන ඉඳන් කරන්නෙ?"
"මම මේ රජ්ජුරුවො එනකල් මෙතැන ඉඳන් මගේ නියපොතු සුද්ද කරනවා. රජ්ජුරුවො ආවම මම කියන්නයි ඉන්නෙ, අද ඉඳන් මේ කැලෑවෙ රජ්ජුරුවො මමයි" කියලා.
මී පැටියා මෝඩයෙක් කියල හිතුව හාවා ඉක්මණින් පැන පැන එයාගෙ හා ගුලට ගියා.
ටික වෙලවකට පස්සෙ කකුල් අද්ද අද්දා එතැනට ආව ඉත්තෑවත් මී පැටියා දිහා පුදුමයෙන් බලන් ඉන්නවා.
"ආ... මමද.. මම මේ මෙතැන ඉඳන් මගෙ නියපොතු සුද්ද කරනවා. රජ්ජුරුවො ආවාම මම කියන්නයි ඉන්නෙ අද ඉඳන් කැලෑවෙ රජ්ජුරුවො මමයි" කියලා.
මී පැටියා මෝඩම මෝඩයෙක් කියල හිතුව ඉත්තෑවත් ආපහු කකුල් අද්ද අද්දා ගිහින් කොළ කන්දක් අස්සෙ හැංඟුනා.
තවත් ටික වෙලාවකට පස්සෙ එතැනට ආපු නරියා, කටට උණන කෙළ ඉවසමින් සද්ද නැතුව මී පැටියා දිහා බලාගෙන ඉන්න පටන් ගත්තා.
"ආයුබෝවන්ඩ, මී පැටියො. ඔයා දන්නෙ නැද්ද ඔය කළුගල කාගෙද කියලා? ඕකෙන් බිමට බැහැලා ආවානම් තමයි හොඳ.."
"ඇත්තද.. හිතේ ඇති මම බැහැල එයි කියල." මී පැටියා උත්තර දුන්නා. "මම මෙතැනට වෙලා නියාපොතු සුද්ද කර කර රජ්ජුරුවො එනකල්ම බලන් ඉන්නවා. රජ්ජුරුවො ආවාම මම කියන්නයි ඉන්නෙ අද ඉඳන් කැලෑවෙ රජ්ජුරුවෝ මමයි කියලා."
ටික වෙලාවකට පස්සෙ කැලෑවෙ ඇතුලෙන් භයානක දෙයක් සිද්ද වෙන සද්ද ඇහෙන්න පටන් ගත්තා. ගස් කොළන් වගේම, මහ පොළොවත් ගැහෙන්න පටන්ගත්තා. කොටින්ම කීවොත් මී පැටිය ඉඳගෙන හිටිය කළුගලත් වෙව්ලන්න පටන්ගත්තා. බය වෙච්ච මී පැටියව ඉබේටම හිටවුණා.
එ් ඇවිත් කැලෑවෙ රජ්ජුරුවො එන සද්දෙ. නපුරුම නපුරු පෙනුමක් තියෙන සද්දන්නත වලහෙක් තමයි මේ රජ්ජුරුවො. වලස් රජ්ජුරුවන්ගෙ නියපොතු, මුවහත් පිහියක් තරම් සැරයි. දත් මී පැටියටත් වඩා ලොකුයි. කටහඬ නිකන් ගොරවන අහසක් තරම් සැරයි.
කළුගල ළඟට ආපු වලස් රජු "කවුද ඉන්නෙ මගේ කළුගල උඩ?" කියලා මහ හයියෙන් බෙරිහන් දීලා ඇහුවා.
වලස්රජ ටිකක් ඉස්සරහට නැමුණා එ් කවුද කියලා හොඳහැටි බලාගන්න. කණ්ණාඩි කුට්ටම නැතිවුණ නිසා වලස්රජට ටිකක් පේනවා හොරයි.
"මී පැටියෝ, මොනවද ඔයා මගේ කළුගල උඩ ඉඳන් කරන්නෙ?" වලස්රජ ඇහුවා.
කූඹියෙක්ට ඇහෙන තරමේ හීන් කටහඬකින් මී පැටියා: "ම... ම... මම මෙතැන මේ නිකන් ඉඳන් හිටියෙ. ඔබතුමා කවමදාවත් අහල නැති දෙයක් කියන්නයි මම හිටියෙ." එහෙම කියපු මී පැටියා විගහට කළුගලෙන් බැහැගෙන, බැහැගෙන ගිහින් වලස්රජගෙ කකුල් මැදින් දුවන්න පටන්ගත්තා.
එ්ත් මී පැටියා දුවල ගිහින් බේරෙන්න කලින් වලස්රජ එයාගෙ ගොරෝසු නපුරු අතින් මී පැටියව උස්සල ගත්තා. මී පැටියා දන්නවා ඊළඟට වෙන්න යන දේ. ඉතින් වලස්රජට තමාව ගිලගන්න ඉඩ දීලා මී පැටියා එයාගෙ ඇස් තදකරල වහගත්ත. එ්ත් බලන් ඉන්නවා, බලන් ඉන්නවා කිසිම දෙයක් වෙන්නෙ නෑ. බැරිම තැන මී පැටියා හිමින් සීරුවෙ එක ඇහැක් ඇරල බලල අනික් ඇහැත් ඇරියා. එතකොට මී පැටියා දැක්කෙ, වලස්රජු තමන් දිහා හිනාවීගෙන බලන් ඉන්න විදිහ. මී පැටියට හිතාගන්නවත් බෑ වෙන දේ ගැන. වලස්රජු හිනා වී ගෙන එයා දිහාම බලන් ඉන්නවා!
"ඔයාට එහෙනම් රජතුමා වෙන්න ඕනේ?" වලස්රජ එයාගෙ ගෙරවිලි කටහඬින් ඇහුවා.
ඒත් බයෙන් හිටිය මී පැටියා වලස්රජුට කිසිම උත්තරයක් දුන්නෙ නෑ.
"ඔයාට රජ්ජුරුවෝ වෙන්නම ඕනෑ නම්, මෙතැන ඉඳගන්න එක හොඳයි." එහෙම කීව රජතුමා, මී පැටියව පරිස්සමින් උස්සල අරගෙන එයාග ඔළුව උඩ ඇලවෙලා තිබුණ ඔටුන්න මැදින් තිබ්බා. ඔටුන්න හයියෙන් අල්ලගත්ත මී පැටියා ඔටුන්නෙන් එළියට ඔළුව දාලා බැලුවා.
වලස්රජු ඇවිදින්න පටන්ගත්තා. රජතුමා තියන අඩියක් අඩියක් පාසා මී පැටියා ගැස්සෙනවා. එ්ත් මී පැටියා ඔටුන්න හයියෙන් අල්ලගෙන අවට වට පිටාවෙ සිරි නරඹනවා.
හිටපු ගමන් මී පැටියා හයියෙන් කෑ ගැහුවා: "නවතින්න!" වලස්රජු හිටිතැනම ගල්ගැහුනා. රජතුමා අඩිය තියන්න උඩට උස්සපු කකුලත් තාම එ් විදිහටම.
"ඔයා පඳුර උඩින් යන්න එපා. එතැන නරියා ඉන්නවා." මී පැටියා කීවා.
වලස්රජු බිමට නැමිලා බැලුවා. ඇත්ත නේන්නම්. නරියා එතැන ඇත්තටම ඉන්නවා. නරියාගෙ දිග මහත වලිගය නිසා රජතුමා නරියව අඳුන ගත්තා. වලස්රජු නරියව නොපාගා නරියට උඩින් ඉස්සරහට අඩිය තිබ්බා.
"ස්තූතියි! මී පැටියෝ.." වලස්රජතුමා කීවා.
වලස් රජතුමයි, මී පැටියයි කැලෑවෙ ඉස්සරහටම යනවා.
"නවතින්න!" මී පැටියා ආයෙමත් කෑ ගැහුවා. වලස්රජතුමා හිටිතැනම ගල් ගැහුනා. රජතුමාගෙ කකුල තාමත් උඩට ඉස්සුව විදිහටම තියෙනවා.
"ඔය කොළගොඩ උඩින් අඩිය තියන්න එපා. එතැන ඉත්තෑවා ඉන්නවා."මී පැටියා කීවා.
වලස් රජතුමා ඉස්සරහට නැමිලා හොඳට බැලුවා. ඇත්ත නේන්නම්. ඉත්තෑවා එතැනනේ. ඉත්තෑවව නොපෑගෙන විදිහට ඉත්තෑවට උඩින් රජතුමා අඩිය තිබ්බා.
"ස්තූතියි! මී පැටියො" වලස්රජතුමා කීවා.
ඊටපස්සෙ දෙන්නම ඉස්සරහට ඇවිදගෙන ගියා.
හිටපු ගමන් මී පැටියා ආයෙමත්: "නවතින්න!" කියල බෙරිහන් දුන්නා. වලස්රජතුමා හිටිහ තැන හිටිය විදිහටම නතර වුණා.
"තවපොඩ්ඩෙන් ඔයා හාවාව පාගලා අඩිය තියනවා."
වලස් රජ්ජුරුවෝ බිමට නැමුරු වෙලා බැලුවා. ඇත්ත නේන්නම්. පෑගෙන්න ගිය නිසා තවමත් බයෙන් ගැහෙන හාවව රජතුමා දැක්කා. හිමින් සීරුවෙ හාවව උස්සල ගත්ත රජතුමා හා පැටියව පාරෙ අයිනකින් තිබ්බා.
"ස්තූතියි! මී පැටියෝ" රජතුමා ආයෙමත් මී පැටියට ස්තූති කළා.
මී පැටියයි, වලස් රජතුමයි ආයෙත් ඉස්සරහට ඇවිදගෙන යනවා. මී පැටියා තවමත් රජතුමාගේ ඔටුන්න හයියෙන් අල්ලගෙන ඉන්නෙ.
කැලෑවෙ වටේ රවුමක් ගියා රජතුමයි, මී පැටියයි ආයෙමත් රජතුමාගේ කළුගල ගාවට ආවා. තමන්ගෙ ඔටුන්න මැද හිටිය මී පැටියව අර පරිස්සමින් උස්සල ගත්ත වලස් රජතුමා මී පැටියව කළුගල උඩින් තිබ්බා. එ්කරලා මී පැටියා ළඟ නැමිලා මී පැටියට ආචාර කරා.
"මී පැටියෝ, අද දවසෙ ඇතුළත ඔයා මට නොසෑහෙන්න උදව් කරා. ඔයා කැමතිද මගේ රාජකීය සහායක වෙන්න?"
මී පැටියට එයා ගැන කියාගන්න බැරි තරමේ ආඩම්බරයක් දැනුණා. ඔළුව අහසට ඉස්සුව මී පැටියා "ඔව්, ඔව්.. මම කැමතියි" කියලා සතුටින් උත්තර දුන්නා.
"මී පැටියා අපේ වීරයා!" තුන්දෙනාම සතුට පළ කළා.
තමාට කැලෑවෙ රජ්ජුරුවො වෙන්න බැරිවුණත්, වීරයෙක් වෙන්න පුළුවන් වුණාට මී පැටියට තියෙන්නෙ කියා ගන්න බැරි තරම් සතුටක්.
කතාව: Ginette Thomas
සිතුවම්: Susan Varley
පරිවර්තනය: Muthu Paba
කතන්දරය බූන්දිය හරහා කියවන්නට: මී පැටියයි වලස් රජුයි
:)
:(
:))
:((
=))
=D>
:D
:P
:-O
:-?
:-SS
:-f
d(
:-*
b-(
h-(
g-)
5-p
y-)
c-)
s-)
d-)
w-)
:-h
:X
July 27, 2015 at 8:45 AM
ලස්සනයි.... සුන්දරයි
July 27, 2015 at 12:43 PM
කාලෙකින් ආස හිතෙන ළමා කතාවක් කියෙව්වා.....
July 28, 2015 at 6:53 AM
"කළුගල ළඟට ආපු නරියා "කවුද ඉන්නෙ මගේ කළුගල උඩ?" කියලා මහ හයියෙන් බෙරිහන් දීලා ඇහුවා."
මේක - කළුගල ළඟට ආපු "වලහා" - වෙන්න ඕන නේ?
July 29, 2015 at 12:00 AM
@ කුරුටු ගෑ ගී පවුර සහ පසන් - ඔය දෙන්නටම ස්තූතියි කතාව කියවල විතරක් යන්නෙ නැතුවට අදහස් දැක්වුවාට g-)
@ තිස්සයියා - Thank you වේවා වැරැද්දක් පෙන්වල දුන්නට. කතාව අවදානෙන් කියෙව්වට අයියට ලකුණු 100ක් ලැබෙනවා :).